Heel vaak doe ik dingen waar van ik eigenlijk weet dat ze niet goed voor me zijn, maar ik kan mezelf er meestal van overtuigen dat het wel verantwoord is. Guilty pleasures. De kunst van het goedpraten zit hem in de overtuiging waarmee je het brengt!
Chocolade eten bijvoorbeeld. Deze week heb ik een chocoladeletter, verbazingwekkend nog over van Sinterklaas, bijna weggegooid. Bijna. Enkel en alleen omdat de paasdagen er aankomen en de verwachting hoog ligt, wat betreft het aantal kilo’s chocolade dat weer binnen gaat komen. Maar weggooien is verspilling, dus met een mond vol ‘overtuiging’ neem ik mezelf voor: Volgende feestdagen koop ik geen chocolade meer. Mijn goede voornemens worden compleet tenietgedaan als ik de supermarkt binnenrol. Al die verleidelijke schappen vol met gekleurde papiertjes en vrolijke vormpjes, tja, niks kopen is ook maar niks. En het kijkt zo gezellig op tafel… Dat doet trouwens een bos bloemen ook, of een tafelkleed, maar die zijn minder lekker. Iedereen weet dat je van chocolade dikker kan worden. Maar stél dat er niemand meer chocolade zou eten, dan werd er minder cacao afgenomen, dus de omzet wordt minder en komen er waarschijnlijk mensen die in de cacao-industrie werken op straat te staan: werkeloos. Hoe verschrikkelijk is dat!
Sterker nog: als mensen niet dikker zouden worden van bijvoorbeeld chocolade (er zijn natuurlijk nog heel veel andere guilty pleasures, maar ik hou het even bij deze, die hoog in de top tien staat), dan waren er minder mensen in sportscholen, menig diëtist zat zonder werk, alle nieuwe grote maten winkels hadden overschot aan kleren die niet eens naar arme landen kunnen, want daarvoor zijn ze te groot. Het is dus beter om dit soort rampzalige toestanden te voorkomen en gewoon lekker chocolade te eten. Wederom: De kunst van het goedpraten zit hem in de overtuiging waarmee je het brengt!
Fijne en lekkere paasdagen allemaal!
Reactie schrijven