Mijn eerste keer.
Het gaat gebeuren. Ik heb er lang over getwijfeld, maar uiteindelijk heb ik toch besloten dat ik het ga doen. Best wel spannend zo’n eerste keer. Alles is nieuw, onbekend, onzeker. Wat wordt er
van mij verwacht? Doe ik het wel goed?
Durf ik dit wel? Wat nou als …? Wat dit betreft ben ik echt nog maagd, een PGB-maagd.
Persoons Gebonden Budget, een potje met geld waardoor ik weer meer de regie over mijn zorgafhankelijke leventje terug hoop te krijgen.
Zelf zorg inkopen, zelf mensen uitkiezen, zelf bepalen wie, wat en wanneer doet.
Nog heel even en ik verlies mijn PGB-maagdelijkheid …
Er gaat een nieuwe wereld open, en bij het verliezen van je maagdelijkheid loopt het, over het algemeen, niet alles meteen vlekkeloos. (Mooie woordspeling al zeg ik het zelf!)
Zo ook bij mij. Ongeacht hoe goed ik alles voorbereid dacht te hebben. Mijn zoektocht verloopt niet zo soepel als ik gehoopt had.
Iedere keer als ik denk te gaan pieken is er wel weer iets dat een enorme anticlimax veroorzaakt.
Een onduidelijk zorgkantoor, afgekeurde overeenkomsten, foute berekeningen, miscommunicatie, ga zo maar door. Maar ik geef het niet op, ergens gaat het moment komen dat ik moe en voldaan kan
zeggen:
Jaaah! Zo gaat hij lekker …
Reactie schrijven