Mijn goede voornemens voor 2017 zijn tot nu toe: minder vaak mopperen, vaker complimentjes geven. Misschien is het niet altijd te merken maar ondanks mijn verlamming ben ik een heel gevoelig type. “Als je verlamd bent voel je toch niks?” , dat wordt vaak gedacht. Niets is minder waar. Men is vaak verrast dat ik zoveel VOEL, letterlijk en figuurlijk, maar ook dat ik gewoon nog ZIE, RUIK en HOOR. Mijn zintuigen zijn ondertussen zo extreem ontwikkeld, dat er soms erg veel prikkels binnenkomen. Een voorbeeld: Een ijskoude washand over mijn buik, en óf ik dat voel! Althans, mijn lijf reageert erop, benen die ineens gaan trappelen, buikkrampen of wiebelende tenen. Hetzelfde geldt voor koude handen. Ik begin spontaan te spasten als iemand mij, met vingers als ijsklonten, zomaar vastpakt.
Vroeger deden de zusters nog moeite om even hun handen op te warmen voordat ze met die kouwe klauwen bij mij onder de dekens doken. De laatste tijd lijkt het erop dat mijn lijf als opwarmer gebruikt wordt, ongeacht of ik daarvan door het spasme tegen het plafond aan stuiter. Misschien ben ik niet lief geweest, dat zou zomaar kunnen, ik kan een enorme mopperkont zijn. Of ik lanceer te snel scherpe, ongenuanceerde, acties en opmerkingen. Ik kan me voorstellen dat dit niet altijd gewaardeerd wordt. Dan zijn die diepvriesvingers terecht een niet al te subtiele wraakactie. Maar hoe zit het dan met stinkende adem? Wat voor afschuwelijks heb ik misdaan om ’s morgens of ‘s avonds begroet te worden met een adem alsof er drie weken iets heeft liggen rotten achter die vriendelijke glimlach? Ligt het aan mij of krijgen medewerkers van de thuiszorg korting op extra knoflooksaus bij de plaatselijke shoarmaboer? Mijn over ontwikkelde reukorgaan maakt overuren momenteel want ook “Kip bakken op een gekruid velletje papier” is nu hot! En jawel, die met knoflookkruiden is blijkbaar bij de thuiszorgzusters favoriet. Waarom wordt er niet meer bedacht: “Ik moet morgen of zometeen werken, laat ik eens rekening houden met de cliënten en een veilig, knoflookvrij stamppotje eten?”
Misschien moet ik echt wat liever worden, zelf meer rekening houden met wat andere mensen voelen. Je krijgt tenslotte wat je geeft. Dus mijn goede voornemens voor 2017 zijn: minder vaak mopperen, vaker complimentjes geven, de verwarming op standje sauna voor de verkleumde zusters en schaaltje pepermuntjes bij de voordeur, dan komt het vast goed, toch? Je krijgt tenslotte wat je geeft.
Reactie schrijven