De vrouwen van nu, een landelijke vrouwenvereniging in Nederland, in dit geval in Keldonk, (dat is bijna internationaal) vieren feest, want ze bestaan 80 jaar. Mijn beeld van de vrouwen van nu klopte totaal niet, ik dacht dat je dan minstens 80+ moest zijn, inclusief rollator, krulspelden, hoorapparaat en kunstgebit. Maar dat blijkt helemaal niet zo te zijn. Het was een publiek van jong en oud. Echt vrouwen van NU.
Ze hadden mij in het kader van dit feest, uitgenodigd om te komen vertellen over mijn leven met een dwarslaesie. Tja, ik had een beetje mijn bedenkingen. Mijn ideeën over een feest zitten misschien op een ander level. (Denk aan drank, muziek, drank en nog meer drank) Dan nodigt mijn dwarslaesie-verhaal nou niet echt uit om op tafel te gaan staan dansen. Voor dat geld had ik een stripper gehuurd! Tip voor de volgende feestavond?
Het was wél een bijzondere avond. Geen dansende vrouwen op de bar, drank of strippers, maar een heel prettig gesprek met alle dames van de vrouwen van nu. Met veel vragen, goeie vragen, persoonlijke vragen, grappige vragen. Althans, ik kan soms lol hebben om de vragen die mensen aan mij stellen. Je mag aan mij alles vragen, het is de vraag of iedereen blij is met mijn antwoorden. Bijvoorbeeld: “Tot waar voel jij dan? Hoe hoog zit jou dwarslaesie?” Dan zeg ik meestal: “Vroeger zat mijn dwarslaesie op borsthoogte, althans tot zover kon ik voelen. Tegenwoordig zit het een stuk lager. Zit je dwarslaesie lager dan? Nee, mijn borsten.”
Lang leve de push-up bh! Zo houd ik mijn dwarslaesie nog een beetje op niveau en voel ik me echt een vrouw (van nu).
Reactie schrijven