-Liefdesverdriet-

Pubers hebben is een soort liefdesverdriet.  In het begin als je moeder of vader bent wordt je aanbeden. Alles wat je doet wordt beloond met een lach, een kus of een knuffel. Dat is erg misleidend, vind ik. Want, om terug te komen op het liefdesverdriet, na zo’n 12 jaar ben je ineens merendeel irritant en stom. Je snapt er niks van, je doet niks goed, je wordt genegeerd, je bemoeit je teveel, je “begrijpt het toch niet!” Loslaten noemen ze dat.
In plaats van gezellig samen dingen doen, wordt je achtergelaten in een wolk van parfum of aftershave, gel en haarlak. Vervolgens gaan ze op pad en jij zit thuis af te wachten tot hij of zij terug komt in de complete transformatie van knap stuk tot een zombie van drank, rook en kots.
Gelukkig zie je dat pas  ’s middags rond een uur of vier, als ze naar beneden komen strompelen.

“Nou, nou, nou Mieke, dat is wel heel negatief!”
Klopt, daar ga ik dus ook de fout in.
Ik zit er teveel ‘bovenop’. Pubers hebben ruimte nodig om te leren, zichzelf te ontwikkelen. En dat kunnen ze niet als er iemand ze in de figuurlijke houtgreep heeft. Dan krijg je bovenstaand verzet. Niet dat er geen regels en grenzen moeten zijn. Die zijn absoluut nodig; als sturing. Niet als “wielklem”, maar als richtlijn. Geen kruisverhoor bij thuiskomst maar oprechte interesse. Niks ‘faken’ want dat hebben ze haarscherp door.

Klinkt makkelijk als ik het zo terug lees. Maar ik vind het soms ‘fakking’ moeilijk! Gelukkig durf ik dat dan wel toe te geven, wat mij hopelijk weer een beetje menselijk maakt. Ik zit in de “ouder-puberteit”, ik heb ruimte nodig om te leren en te ontwikkelen. Soms heb je momenten van intense liefde, soms balanceer je op het randje van oorlog. Het is heftig, prachtig eigenlijk om te zien hoe jou kind zich begint te vormen als een eigen persoon, geen kopie van jou. Dat zou ik ook niet willen. Ik weet niet waar deze reis uit gaat komen. Het is “Go with the flow”, een mooi avontuur met geen voorspelbaar einde. Dat zou verschrikkelijk saai zijn, dan liever toch maar een beetje ‘ludde-vu-de’.