-Houdbaarheidsdatum-

Mijn houdbaarheidsdatum is blijkbaar allang verstreken.
De zorgverzekeraar schat in dat dingen - hulpmiddelen en/of cliënt - tien jaar meegaan; voorbij die termijn kijken ze niet. Laat ik nu al zo’n slordige veertien jaar als dwarslete achter de rug hebben! Ik ben dus flink over de datum.

Logisch, een bed, een rolstoel, schuifdeuren, tillift, et cetera gaan geen honderd jaar mee, vooral niet die met allerlei elektronische snufjes - heel handig bij een hoge laesie. Dus na veertien jaar blijkt inderdaad veel aan vervanging  toe te zijn. Dat is iets anders dan even een nieuwe vaatwasser of wasmachine. Die kun je zelf uitkiezen. Bij mij - en bij alle hulpmiddelafhankelijken - bepaalt CZ in wat voor bed ik moet slapen en de gemeente in welke rolstoel ik zit. En de aanschaf gebeurt pas nadat ik wekenlang van het kastje naar de muur ben gestuurd. Ten eerste moet ik uitleggen dat mijn dwarslaesie nog niet over is. En dat ik wel gewoon kan praten, maar niet kan bewegen. Dat zien mensen niet door de telefoon, dus begrijpen ze het niet.
Zo moest ik laatst minstens 65 keer mijn postcode, huisnummer en geboortedatum herhalen voordat ik eindelijk aan de zoveelste T.T.-telefoniste (lees: Takke-Trut) van de goede afdeling kon uitleggen wat er aan de hand was:
‘Dus het bed gaat niet meer omhoog en omlaag?’
‘Jawel, het bed wel, alleen de hoofdsteun niet.’
‘Dus u heeft een nieuwe hoofdsteun nodig voor uw rolstoel?’
‘Nee, voor mijn bed. De hoofdsteun van mijn bed gaat niet omhoog.’
‘Wat is het probleem dan?’
‘Dat ik zo plat als een pannenkoek in bed lig, dat is het probleem, en dat mijn longen dat niet grappig vinden. En mijn rug ook niet trouwens.’ Na een recordaantal telefoontjes kwam er dan eindelijk een reparateur, die het niet meer kon repareren! Omdat het bed - tien jaar oud - over de datum is.
Adem in, adem uit. Zit er ook een houdbaarheidsdatum op geduld?